Ανατρέχοντας στην 125χρονη ιστορία της Skoda, βρίσκουμε το Sagitta, στα λεγόμενα “ξεχασμένα” ειδικά μοντέλα της εταιρείας. Το πρωτότυπο Sagitta,
με αερόψυκτο 2κύλινδρο κινητήρα, άνοιξε το δρόμο για το μοντέλο σειράς παραγωγής , το 995 POPULAR «Liduška» μεταξύ 1936 και 1938.
Το πιο δημοφιλές αυτοκίνητο της Skoda, μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων ήταν ιδιέτερα δημοφιλές. Ωστόσο, ο μπεστ σέλερ της μάρκας που παρουσιάστηκε το 1934, συνέχισε διαφοροποιώντας χωρητικότητα και ισχύ του κινητήρα του. Το 995 Popular ‘Liduška’ με έναν υδρόψυκτο 4κύλινδρο κινητήρα. Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1936 με μοναδικά πρωτότυπους πειραματισμούς και με ε ασυνήθιστα για την εποχή συστήματα κίνησης. Δύο από αυτά τα αποκαλούμενα Skoda Sagitta επιβιώνουν μέχρι σήμερα.
Στη δεκαετία του 1920, τα αυτοκίνητα αποτελούσαν επιλογή των πλουσίων σε πολλές χώρες, και η Τσεχοσλοβακία δεν αποτελούσε εξαίρεση. Αφενός, αυτό οφείλεται στα πολύ χαμηλά ποσοστά παραγωγής και, αφετέρου, στην υψηλή φορολογία, η οποία μείωσε περαιτέρω τη ζήτηση. Όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση ήρθε το φθινόπωρο του 1929 η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Η εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1895 – πριν από 125 χρόνια – από τον Václav Laurin και τον Václav Klement, είχε ανοίξει ένα εργοστάσιο με σύγχρονη γραμμή συναρμολόγησης πριν από λίγους μήνες στη Mlada Boleslav και κατάφερε να το κατασκευάσει σε αντίστοιχα χαμηλά τιμές.
Η Skoda έκανε επίσης ένα σημαντικό βήμα για να καταστήσει τα αυτοκίνητα προσιτά σε ένα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού όταν εγκατέλειψαν οχήματα με βάση ένα πλαίσιο. Η ανάπτυξη της νέας γενιάς μοντέλων με σημαντικά ελαφρύτερο κεντρικό σωληνωτό πλαίσιο και προηγμένη ανεξάρτητη ανάρτηση, η οποία προσέφερε μεγαλύτερη άνεση οδήγησης με λιγότερη συντήρηση, ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1932 στην περιοχή Praga της Letňany υπό την ηγεσία του Josef Zubatý.
Διαφορετικοί κινητήρες δοκιμάστηκαν από τον μηχανικό Zubatý που δείχνουν πόσο μπροστά τεχνολογικά βρισκόταν η μάρκα. Παρ’ ότι υπήρχε μεγάλη γνώση στους υδρόψυκτους 4κύλινδρους κινητήρες από το 1906, εν τούτοις. Παρ ‘όλα αυτά, τον Ιανουάριο του 1933 ένας αερόψυκτος V2 τετράχρονος επελέγη ένα κινητήρας 750 έως 800 κ.εκ. που είχε ισχύ περίπου 12 kW (16 hp) και αναπτύχθηκε ως εναλλακτική λύση. Τον Ιούνιο ένα πρωτότυπο έκανε το ντεμπούτο του με την ονομασία Skoda 112. To πισωκίνητο αυτοκίνητο φιλοξενούσε ένα δίχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα 500 κ.εκ.. Αλλά αυτό δεν ήταν όλο: Το φθινόπωρο δημιουργήθηκε ένα άλλο αερόψυκτο V2 τετράχρονο 850 κ.εκ. και τον Σεπτέμβριο ακολούθησε ένα δίχρονο V2. Τον Οκτώβριο του 1933 δόθηκε πράσινο φως για περαιτέρω δοκιμές σε ένα άλλο τετράχρονο concept κινητήρα. Αυτό τελικά οδήγησε στο πρωτότυπο 215 με έναν 2κύλινδρο κινητήρα 804 κ.εκ. ισχύος 11 kW (15 hp).
Ωστόσο, για το νέο μοντέλο παραγωγής, το 420 Standard που εισήχθη το 1933, υπερίσχυσε και πάλι ο ήσυχος, οικονομικός και αξιόπιστος 4χρονος 4κύλινδρος κινητήρας. Όπως το 418 Popular, το οποίο παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 1934, είχε χωρητικότητα 902 κ.εκ. . Από τον Απρίλιο του 1934, το Skoda 420 Popular χρησιμοποιούσε έναν 4κύλινδρο κινητήρα 995 κ.εκ. ισχύος 16 kW (22 hp). Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή αυτών των κινητήρων κόστιζε περίπου 650 κορώνες περισσότερο, η Skoda κατάφερε να προσφέρει το νέο όχημα σε τιμή ανταγωνιστική των 2κύλινδρων ανταγωνιστών της. Παρόλο που χρησιμοποιήθηκαν σημαντικά υψηλότερης ποιότητας υλικά, η τιμή του 418 Popular μειώθηκε από 29.800 σε 18.800 κορόνες σε σύγκριση με το προηγούμενο αντίστοιχο μοντέλο – το τετραθέσιο Skoda 420 Standard, χάρη στην αποτελεσματική παραγωγή γραμμών συναρμολόγησης.
Παρ ‘όλα αυτά, το Popular , με μεγαλύτερο συνολικό μήκος (έως 4 μέτρα), γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο και ακόμη και οι βασικές εκδόσεις ήταν ακόμη πολύ ακριβές για να προσελκύσουν μια ευρεία πελατειακή βάση. Στην εταιρεία άρχισαν να διαμορφώνονται σχέδια για ένα μικρότερο, πιο οικονομικό όχημα, που σύντομα θα προκαλούσε έκρηξη στις πωλήσεις. Αυτά ήρθαν με τη μορφή των λεγόμενων πρωτοτύπων Sagitta , των οποίων η λατινική ονομασία σημαίνει “βέλος” σε σχέση με το λογότυπο της μάρκας.
Η ακριβής ημερομηνία της παραγωγής τους δεν μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια στο αρχείο της Skoda σήμερα, αλλά διάφορα αρχεία χρονολογούνται από το 1936 έως το 1938. Οι διαστάσεις του μικρού αυτού αυτοκινήτου ήταν: μεταξόνιο 2.100 χιλιοστών, τα δοκιμαστικά οχήματα είχαν 3.400 χιλ. μήκος πλάτος 1,320 χιλ. και ύψος 1.420 χιλ.
Το πρώτο όχημα δοκιμής βγήκε στο δρόμο τον Απρίλιο του 1936. Με ένα κεντρικό σωληνωτό πλαίσιο και τέσσερις χωριστά αναρτημένους τροχούς με εγκάρσια, ημι-ελλειπτικά ελατήρια φύλλων, βασίστηκε στην πλέον καθιερωμένη ιδέα της Skoda.
Το ακριβές σύστημα διεύθυνσης με ράουλο-οδοντοτροχό συνέβαλε επίσης στην ευκολία ελέγχου. Το Sagitta χωρίς οδηγό, ζύγιζε μόλις 580 κιλά. όταν φορτωθεί πλήρως, θα μπορούσε να φτάνει έως και τα 860 κιλά.
Κάτω από το καπό φιλοξενούσε έναν V2 4χρονο κινητήρα με έλεγχο βαλβίδων SV, χωρητικότητας 844 κ.εκ. και ισχύ 11 kW (15 hp)/ 3.000 σ.α.λ. Σε αντίθεση με το συνηθισμένο σχέδιο της Skoda, ψυχόταν με αέρα αντί για νερό, ενώ είχε κι έναν ανεμιστήρα τεσσάρων λεπίδων κατασκευασμένο από ελαφρύ μέταλλο και ένα τριχοειδές θερμόμετρο πίσω από κάθε μία από τις κεφαλές κυλίνδρων με ραβδώσεις. Έφτανε σε τελική ταχύτητα 70 χλμ/ώρα, η δε κατανάλωση καυσίμου έφτανε κατά μέσο όρο τα 5,5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.
Δύο εξαιρετικά σπάνια Sagitta βρίσκονται σήμερα στη συλλογή του Μουσείου της Skoda στο Mladá Boleslav. Ένα άλλο μοντέλο coupé περιμένει να αποκατασταθεί στην αποθήκη του μουσείου.
