«Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς»
Τα λόγια αυτά, που ο Βεργίλιος αποδίδει στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (καθώς αναχωρούσε για να διασώσει τους εγκλωβισμένους από την έκρηξη στην Πομπηία) ξεπήδησαν στο μυαλό, σχεδόν αυτόματα, όταν παρά τις όποιες δυσοίωνες προβλέψεις, πίναμε καφέ δίπλα στο άγαλμα του Λέων της Αμφίπολης κάτω από έναν πεντακάθαρο, ηλιόλουστο ουρανό…
Πρέπει όμως να γυρίσουμε στην αρχή, 36 ώρες πίσω… Πίσω στο μουντό, μουσκεμένο πρωί του Σαββάτου της 18ης Οκτωβρίου, καθώς η παρέα των ομολογουμένα τολμηρών μοτοσυκλετιστών, αποφάσιζαν να αντιμετωπίσουν τον άγνωστο και κυκλοθυμικό καιρό της Δράμας και της φθινοπωρινής Μακεδονικής υπαίθρου.
Οι «Κασσάνδρες» πολλές καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας…
-Θα βρέχει, που θα πάτε εκεί πάνω?
-Οι ειδήσεις λένε για τουλούμια βροχή!
Με σκέψεις, σχεδόν τόσο σκοτεινές όσο τα σύννεφα πάνω από τα κεφάλια μας, σφίξαμε τα δόντια και «ατσαλώσαμε» τη θέληση μας, να κάνει παρέα στα ατσάλινα και αλουμινένια θηρία μας, που θα μας ταξίδευαν για τις επόμενες 36 ώρες!
Ωστόσο, χιλιόμετρο μετά από χιλιόμετρο, καθοδόν προς Σέρρες, η αρχική ανησυχία έδωσε τη θέση της σε συγκρατημένη αισιοδοξία. Ο δρόμος από Θεσσαλονίκη προς Σέρρες αναμενόμενα ήρεμος με διαδρομή γνωστή στους περισσότερους. Μικρές ανασυγκροτήσεις για να μαζευτεί η ομάδα μετά τον περιφερειακό των Σερρών και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε, γεωγραφικά, προς Κάτω Βροντού. Ο δρόμος επαρχιακός, βατός, με αρκετές στροφές πάνω στους λόφους, με λίγη ομίχλη και τη νωπή μυρωδιά του φθινοπωρινού δάσους. Πρώτος προορισμός το χωριό Περιθώριο, όπου είχαμε και προκαθορισμένο ραντεβού με φίλους μοτοσυκλετιστές από τη Δράμα οι οποίοι ανέλαβαν και το μεγάλο έργο να μας καθοδηγήσουν και να μας ξεναγήσουν στις όμορφες διαδρομές και στα μοναδικά τοπία του νομού τους. Καφές και ανασυγκρότηση στο Νευροκόπι, αναγκαία στάση μετά από αρκετή ώρα πάνω στη σέλα.
Ο καιρός έδειχνε να μην εκτιμά την πολυπόθητη ανάπαυλά μας και με τα μάτια στραμμένα προς τον ουρανό και τις σκέψεις στα αδιάβροχά μας, η ομάδα ξεκίνησε για την εξίσου απαιτητική διαδρομή προς Μικροκλεισούρα και τη γέφυρα των Παπάδων του ποταμού Νέστου, στην επαρχιακή οδό Νευροκοπίου-Ποταμών. Η Μακεδονική ύπαιθρος, οπλισμένη με πράσινα, κίτρινα, καφέ και κόκκινα φυλλώματα έδειχνε να μάχεται τα χαμηλά σύννεφα που πλέον μεταμορφώνονταν σε τοπική ομίχλη.
Η στάση στη γέφυρα του ποταμού Νέστου μας έδωσε νέες δυνάμεις. Ο ποταμός Νέστος και το ήσυχο τοπίο του είχαν διττή υπενθύμιση. Αυτή θα ήταν η τελευταία διήμερη εκδρομή της χρονιάς και συνάμα, η Μακεδονική γη ετοιμαζόταν να «κοιμηθεί» για το χειμώνα. Μια ματιά προς τα πάνω μας έδειχνε ότι ο καιρός έχανε τη «μάχη» με τον πόθο μας να ευχαριστηθούμε τη διαδρομή προς τα νότια, προς Βώλακα, Προσοτσάνη και Δράμα. Στο δρόμο προς τη μεσημεριανή στάση, κοιτώντας τριγύρω μας τα πυκνά δάση πλαισίωναν τα μαρμάρινα λατομεία του Βώλακα.
Άφιξη Δράμα. Παρέες, καφές, φαγητό, βραδινή διασκέδαση… Πλάνα για την επόμενη ημέρα, την ημέρα που όλοι έλεγαν ότι θα βρέχει.
Το πρωί της Κυριακής, σύντομη ενημέρωση κάτω από το ξενοδοχείο στη Δράμα. Ο καιρός ανέλπιστα καλός. Συνάντηση με μια παρέα από Χρυσούπολη και γρήγορες διαβουλεύσεις για την εξέλιξη της ημέρας. Η ομάδα αποφάσισε. Καφές στο Παρανέστι και ανάβαση στο φράγμα Θησαυρού! Στο Παρανέστι, ο δυσοίωνος καιρός έχασε και την τελική μάχη με την τόλμη των SALONICA RIDERS. Κάτω από ολοένα πιο φωτεινό ουρανό, η στάση μας στο Forestis, δίπλα στο ποτάμι, μας χάρισε καταπράσινη φύση, κελαρυστά νερά και μας όπλισε με περίσσια αποφασιστικότητα να διεκπεραιώσουμε την εκδρομή μας. Η ανάβαση μετά, μέχρι το φράγμα Θησαυρού, δεν θέλαμε να τελειώσει τόσο σύντομα… Φιδογυριστοί δρόμοι, δίπλα στη χαράδρα και κάτω από φθινοπωρινά δέντρα και βράχια. Η επιμονή μας ανταμείφθηκε με μια απαράμιλλη θέα από το φράγμα, ψηλά. Με ύψος 172 μέτρα, είναι το ψηλότερο φράγμα στην Ελλάδα!
Το μεσημέρι, στο φαγητό, στο Παρανέστι, όλοι αισθανόμασταν «νικητές»! Γέλια και χαμόγελα μαρτυρούσαν την αναγνώριση του πείσματος μας ενάντια σε κάθε πρόβλεψη.
Στην επιστροφή, δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία. Έχοντας δώσει ένα τελευταίο σημείο συνάντησης δίπλα στο άγαλμα του Λέων της Αμφίπολης και κάτω από έναν πλέον ηλιόλουστο απογευματινό ουρανό, οι σκέψεις όλων ήταν ίδιες. Το φθινόπωρο μας χάρισε μια ακόμα αξέχαστη εκδρομή των SALONICA RIDERS, ένα όμορφο διήμερο να ζεσταίνει τις σκέψεις μας τις κρύες νύχτες του επικείμενου χειμώνα. Πάνω απ’ όλα όμως, μας χάρισε νέες μοτοσυκλετιστικές παρέες, νέα μέλη της ομάδας και σύντροχους από Δράμα και από Χρυσούπολη, που θα κάνουν τις διαδρομές μας και τις ζωές μας πλουσιότερες…
