Το διαχρονικά νέο 2CV, το επονομαζόμενο και «ασχημόπαπο», είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πνεύμα καινοτομίας που ανέκαθεν ανέδιδε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Η κεντρική ιδέα για το σχεδιασμό του 2CV ήταν “ένα αυτοκίνητο ικανό να διασχίσει ένα οργωμένο χωράφι μεταφέροντας ένα καλάθι με αυγά, χωρίς να σπάσει κανένα από αυτά”. Το 2CV αποτελεί μια διαχρονική αξία εδώ και 70 χρόνια και συνεχίζει να αγαπιέται από γενιά σε γενιά χωρίς το άστρο του να έχει σβήσει καθόλου.
Σε γραμματόσημο στις 5 ηπείρους
Είναι από τα ελάχιστα αυτοκίνητα, το οποίο ενέπνευσε καλλιτέχνες και “έπεισε” κυβερνήσεις, ώστε να δημιουργηθούν ολόκληρες σειρές γραμματοσήμων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή του τη διαδρομή θα γνωρίσουμε στο θέμα αυτό. Είναι απίστευτο το πόσες χώρες και πόσα γραμματόσημα ακολούθησαν τον μύθο του. Γνωρίστε μερικά από τα εκατοντάδες γραμματόσημα που κυκλοφόρησαν και στις 5 ηπείρους.
Με μινιμαλιστικές λύσεις ανέτρεψε τα αυτοκινητιστικά δεδομένα της εποχής του. Και όσοι το λάτρεψαν δημιούργησαν επάνω του. Οι διαφημίσεις της εποχής ήταν εξαιρετικά δημιουργικές, μοναδικές και αφοπλιστικές. Δημιουργήθηκες ολόκληρη σχολή γύρω από το promotion 2CV. Κάποιοι «πάτησαν» σε αυτό και άφησαν τη φαντασία τους να ταξιδέψει…. Δημιούργησαν νέες προτάσεις. Ιδέες πρωτοποριακές. Ήταν ο πρωταγωνιστής ακόμη και σε σειρές γραμματοσήμων. Ήταν το απόλυτο 
μέσο μετακίνησης πέρα από τα στενά εμπορικά συμφέροντα μιας βιομηχανίας.
Στόχος η οικονομία & η απλότητα
Το 2CV πέρα από την φιλοσοφία της οικονομίας και της απλότητας, είναι ένα όχημα που ενσωμάτωνε τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής του και που έφερε την επανάσταση στην αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και στην κοινωνία δείχνοντας το δρόμο στην κατασκευή οικονομικών, δημοφιλών και ταυτόχρονα 
πολυτάλαντων αυτοκινήτων. Είναι η θέληση για καινοτομία που ώθησε τους μηχανικούς των δεκαετιών του 30 και του 40 να προσφέρουν αυτό το αυτοκίνητο, αλλά και το πολύ προχωρημένο από την εποχή του πνεύμα που παραμένει αναλλοίωτο ακόμα.
Αυτοκίνητο – εργαλείο
Το 2CV χαρακτηρίστηκε αρχικά ως αυτοκίνητο – εργαλείο και σιγά – σιγά άρχισε να αποκτά πιο εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά και να γίνεται το 
αυτοκίνητο των γυναικών το οποίο και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα. Έγινε μόδα παρά το σπαρτιάτικο χαρακτήρα του (αρκεί να φανταστεί κανείς ότι μόλις το 1963 το αυτοκίνητο εφοδιάστηκε με καθρεφτάκι για …την συνοδηγό !). Το 2CV ξεχώρισε επίσης και για ένα ακόμη μοναδικό του πλεονέκτημα που είχε ιδιαίτερη απήχηση στο γυναικείο πληθυσμό με εξαιρετικά λογική τιμή, προσέφερε την ευχαρίστηση να κυκλοφορείς «ξεσκέπαστος».
“Ελβετικός σουγιάς” δρόμου
Από την 1η μέρα κυκλοφορίας του 2CV, η Citroën διαφήμισε τις πολυάριθμες αρετές του μέσα από φωτογραφίες ενός φυλλαδίου που έδειχναν ξεκάθαρα τους τρόπους που μπορεί κανείς να εκμεταλλευθεί την πολύ-χρηστικότητα του αυτοκινήτου. Αυτός ο “Ελβετικός σουγιάς” του δρόμου μπορεί να φανεί χρήσιμος τόσο στον φούρναρη και στον ψιλικατζή όσο και στον αγρότη και τον υποδηματοποιό. Φαινόμενο πολύ προχωρημένο για την εποχή της δεκαετίας του 40, 
το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να αφήσει στην άκρη και το γυναικείο πληθυσμό; η γυναίκα οδηγός ήταν τότε ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Έβλεπε κανείς μια νοσοκόμα ή μια μοδίστρα να οδηγεί με καμάρι το μικρό της Citroën. Με την ίδια φυσικότητα που έβλεπες το αυτοκίνητο να διασχίζει ένα οργωμένο χωράφι μεταφέροντας καρτέλες γεμάτες αυγά και να μην σπάει ούτε ένα, έβλεπες και μία αγρότισσα να φτάνει στην αγορά οδηγώντας ένα 2CV.
Το εργοστάσιο στο Levallois
Το εργοστάσιο στο νούμερο 54 της Quai Michelet που δεν υπάρχει πια, έγινε γνωστό σαν τόπος γέννησης του μικρού Citroën. Εκεί το 1939 συναρμολογήθηκαν τα διάσημα 2CV με το μονό φανάρι μπροστά και το αμάξωμα από αλουμίνιο. Δέκα χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1949, στο ίδιο μέρος ξεκινάει η παραγωγή του 2CV. Το εργοστάσιο προοριζόταν αρχικά να κατασκευάζει ποδήλατα. Αργότερα το 1921 νοικιάστηκε από την Citroën για την κατασκευή του περίφημου 5CV 
αλλά και για γεωργικά μηχανήματα, που έγιναν γνωστά μερικά χρόνια μετά όταν πραγματοποίησαν τη διάβαση της έρημου Σαχάρα και του Croisiere Noir. Το 1929 η Citroën αγοράζει το εργοστάσιο και συνεχίζει την παραγωγή αυτοκινήτων μέχρι το 1988. Το 2CV κατασκευαζόταν επίσης και στα εργοστάσια του Forest κοντά στις Βρυξέλλες, στο Slough δίπλα στο Λονδίνο, στο Mangualde στην Πορτογαλία, στο Vigo στην Ισπανία καθώς και σε διάφορες άλλες χώρες του κόσμου όπως η Αργεντινή, η 
Ελλάδα, το Ιράν, η Μαδαγασκάρη κ.α.
Το «ασχημόπαπο»
Θα μπορούσε κάποιος να παραλληλίσει τη δημοτικότητα του 2CV με τα άπειρα παρατσούκλια που του έδωσε το κοινό σε όλο τον κόσμο στη διάρκεια της εμπορικής του καριέρας. Στην Ελλάδα έγινε γνωστό σαν το «ασχημόπαπο» ενώ στη Γαλλία μερικά από τα υποκοριστικά του ήταν: “Deux pattes” ή “Deuche” ή αλλιώς και “Deuxdeuche”. Μερικοί το ονόμασαν και «οι 
τέσσερεις ρόδες κάτω από μία ομπρέλα», «το αθάνατο» ή ακόμα και προσωνύμια που απέκτησε λόγω της μεγάλης διαδρομής των αναρτήσεων και της κίνησης των τροχών.
Ψάχνοντας κανείς θα βρει πολλά αστεία παρατσούκλια όπως «Cocorico» (επειδή ο ήχος που έβγαζε όταν επιτάχυνε θύμιζε κοκόρι), ή εξέδρα για πηδήματα στο χιόνι καθώς το αυτοκίνητο όντως αισθανόταν πολύ άνετα και στο χιόνια! Το 
ίδιο συνέβαινε και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης όπως π.χ. στην Γερμανία και στην Ολλανδία που το φώναζαν «canard/πάπια» ή παρατσούκλια που πήρε εξαιτίας του δυνατού και χαρακτηριστικού θορύβου που έκανε ο κινητήρας κατά την επιτάχυνση, ή «ατσάλινη καμήλα», «two ci-vi» για τους Αμερικάνους και πολλά άλλα.
Δείτε σε video την ιστορία του
