Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…
Είναι γνωστή πλέον η συνειδητή επιλογή των μελών της moto-ομάδας μας να χρησιμοποιούμε τη μοτοσυκλέτα μας και ως μέσο ταξιδιού και αναψυχής σε αντιδιαστολή με την κοινή καθημερινή, αναγκαστική χρήση της έτσι απλά ως εύκολο μέσο μεταφοράς στο κλεινόν άστυ και πέριξ αυτού…
Η πανέμορφη χώρα μας μας είναι ιδανικός τόπος για ταξίδια και εκδρομές με μοτοσυκλέτες.
Αν εξαιρέσουμε τις Εθνικές οδούς και τους καινούργιους αυτοκινητόδρομους, οι δρόμοι είναι, ως επί το πλείστο, στενοί και ο καιρός είναι καλός τις περισσότερες ημέρες του χρόνου.
Άλλωστε μόνο με τη μοτοσυκλέτα μπορείς πραγματικά να «ταξιδέψεις».
Δεν περνάς δίπλα από τα μέρη, όπως κάνεις με το αυτοκίνητο, αλλά μέσα από αυτά.
Ανοίγεις το κράνος σου, σε χτυπάει το αεράκι και νοιώθεις όλες τις μυρωδιές.
Το τοπίο, ο δρόμος, ο προορισμός…
Σε μια από τις πιο όμορφες παραθαλάσσιες διαδρομές στην Ελλάδα, που συνδυάζει απέραντες χρυσές παραλίες, γαλαζοπράσινα νερά, δασωμένους δρόμους αλλά και βραχώδη με χαμηλή θαμνώδη βλάστηση, έδαφος που δημιουργεί απίστευτες εναλλαγές στην εικόνα που το μάτι καλείται να αποτυπώσει, αποφασίσαμε να «ταξιδέψουμε» την περασμένη Κυριακή 2 του Νοέμβρη.
Η Σιθωνία είναι ο παράδεισος κάθε μοτοσυκλετιστή που αναζητά τη χαλάρωση, την οδηγική περιπέτεια και την ολοκληρωτική απόδραση από την καθημερινότητα. Στο σύνολό της η ασφάλτινη διαδρομή με την άγρια άσφαλτο και το πολύ καλό «κράτημα», ακολουθεί την φυσική καμπύλη της ακτογραμμής. Το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου έρχεται πλάι σου, σχεδόν σε ακουμπά.
Οι κλειστές στροφές ειδικά στο νότιο τμήμα της Σιθωνίας αποτελεί πρόκληση και πηγή έκκρισης υψηλών επιπέδων αδρεναλίνης.
Οι μεγάλες ευθείες ευκαιρία για ηρεμία και ανασυγκρότηση των σκέψεων…Και μετά ξανά συναρπαστικό ανηφορικό ή κατηφορικό στροφιλίκι με τον δρόμο «σκεπασμένο» από πεύκα που τον αγκαλιάζουν με στοργή θερμού εραστή δημιουργώντας υπέροχο σκηνικό βγαλμένο από καρτ-ποστάλ.
Το χρονικό της εκδρομής…
Η ημέρα ξεκίνησε με το απαραίτητο briefing στην έδρα της moto-ομάδας και η ανυπομονησία για την εκδρομή αποτυπωμένη στα πρόσωπα όλων που είχαν «φορέσει» το καλύτερο χαμόγελό τους.
Ανηφορίζοντας για τον Πολύγυρο, το ηλιόλουστο πρωινό της Κυριακής, είναι αλήθεια ότι η θερμοκρασία έπεσε και φλέρταρε τους 16’C , ιδανική για τα «μοτέρ» αλλά και για τους καλά εξοπλισμένους «ενδυματολογικά» μοτοσυκλετιστές.
Η ολιγόλεπτη στάση για ανασυγκρότηση και ανεφοδιασμό σε παρακείμενο πρατήριο καθοδόν, στάθηκε ευκαιρία για τις πρώτες συζητήσεις και εντυπώσεις .
Λίγο παρακάτω στην μεγάλη κατηφορική ευθεία που καταλήγει στο φανάρι της Γερακινής, φάνηκε το εντυπωσιακό μέγεθος της moto-ομάδας. Ο πλοηγός με την «Πέγκυ» έστριβε στον φωτεινό σηματοδότη και ο ουραγός με το van τεχνικής, και όχι μόνο, υποστήριξης μόλις «αποχαιρετούσε» την πρωτεύουσα του νομού.
Στη Νικήτη, την «πύλη» της Σιθωνίας, οι κάτοικοι «ταρακουνήθηκαν» ευχάριστα από τον μεγάλο αριθμό των μοτοσυκλετών που διέσχιζε τον κεντρικό δρόμο του χωριού και δεν έχασαν την ευκαιρία να αποθανατίσουν το ασυνήθιστο γεγονός.
Η επόμενη στάση, ο Ν. Μαρμαράς, ήταν προκαθορισμένη βάσει του προγράμματος για καφέ και ξεκούραση. Πάνω από 100 αναβάτες βρεθήκαμε στο πιο κοσμοπολίτικο μέρος της Σιθωνίας (κυρίως το καλοκαίρι) και αφού παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες μας πέριξ του λιμανιού της μεγαλύτερης κωμόπολης της χερσονήσου, απολαύσαμε τη θέα προς το νησάκι Κέλυφος, την καθαρή από σύννεφα κορυφή του Άθω και στο βάθος τον επιβλητικό Όλυμπο.
Η συνέχεια καλούσε τους «εραστές» των στροφών και της τεχνητής οδήγησης να «χαρούν» την διαδρομή με μια όμως επιβεβλημένη στάση για φωτογράφηση στη θέση Πανόραμα, πάνω από την ακτή Καλαμίτσι με τα κρυστάλλινα νερά και έναν απαραίτητο ανεφοδιασμό για τα «διψασμένα» δίτροχα.
Τίποτε όμως δεν τελείωσε γιατί το κομμάτι από την Σάρτη μέχρι και τη Βουρβουρού αποζημίωσε πλήρως οδηγικά και πρόσφερε δυνατές συγκινήσεις σε όλους, μιας και ο συνδυασμός φυσικής ομορφιάς και «δυναμικής» οδήγησης καθιστά μια μοναδική εμπειρία που κάθε μοτοσυκλετιστής πρέπει να ζήσει.
Τελευταία στάση στα βόρεια πλέον της Σιθωνίας, το Μεταγγίτσι με τα υπέροχα πέτρινα σπίτια, χτισμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, όπου απολαύσαμε το απίστευτα νόστιμο φαγητό που προσέφεραν οι φιλόξενες ταβέρνες του γραφικού χωριού.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τον απόλυτο συνδυασμό βουνού και θάλασσας, τη Χαλκιδική, τις ομορφιές της και την αξέχαστη -μοναδική για αρκετούς – αξέχαστη εκδρομική εμπειρία που ζήσαμε.
