Και εκεί που είχαμε απογοητευτεί, ότι αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ως «Πανελλήνια» έχει τελειώσει, να που η νέα ομοσπονδία έρχεται να το αναβιώσει με απρόσμενα (για κάποιους) μεγάλη επιτυχία! Η επιτυχία όμως της 1η Καλοκαιρινής Συνάντησης Μοτοσυκλετιστών σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα. Πράγματα με πολύ μεγάλη σημασία. Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΜΟΤ.Ο
Είχα πάει τον περασμένο Δεκέμβριο στην 1η Χειμερινή Συνάντηση της ΕΛ.ΜΟΤ.Ο. και είχα εντυπωσιαστεί από την οργάνωση της, την συμμετοχή μοτοσυκλετιστών και λεσχών, κυρίως όμως από το κλίμα της εκδήλωσης. Ενθουσιάστηκα! Βλέποντας την παρουσία λεσχών και μοτοσυκλετιστών που κρατούσαν για πολλά χρόνια απόσταση από την ΜΟΤΟΕ και βλέποντας την συμπεριφορά τους, ήθελα να γράψω ένα άρθρο με τίτλο «Φωνή λαού – Οργή Θεού». Θέλοντας φυσικά να τονίσω ότι οι οργανωμένοι μοτοσυκλετιστές επέλεξαν τον φορέα που θέλουν να τους εκπροσωπεί. Αλλά κρατήθηκα. Μπορούσε βλέπετε να χρησιμοποιηθεί η δικαιολογία ότι οι χειμερινές συναντήσεις είναι πάντα πιο ήπιες και δεν μαζεύουν «κάγκουρες». Και ας είχε η συγκεκριμένη συνάντηση περισσότερους επίσημα συμμετέχοντες από όσους συγκέντρωσε η αντίστοιχη καλοκαιρινή που είχε διοργανώσει η ΜΟΤΟΕ πριν από λίγα χρόνια στο ίδιο μέρος.
ΑΜΕΣΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ!
Πηγαίνοντας στο Στόμιο για την καλοκαιρινή συνάντηση, ήξερα ότι εδώ θα ήταν το κρίσιμο σημείο όπου θα βλέπαμε ποιος θέλει και ποιος μπορεί. Τί είναι εφικτό και τι είναι ανέφικτο. Η συγκέντρωση θα γινόταν το καθιερωμένο για τις «Πανελλήνιες» τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και μάλιστα σε ένα μέρος που είχε μετατραπεί σε εμπόλεμη περιοχή όταν είχε διοργανώσει η ΜΟΤΟΕ την δική της συγκέντρωση.
Νομίζω αυτή τη χρονιά την επέλεξαν και οι δύο ομοσπονδίες για ξεκαθάρισμα λογαριασμών όπως δείχνουν τα πράγματα.
Η ΕΛΜΟΤΟ επέλεξε ημερομηνία και τόπο διεξαγωγής όπου υπήρχε βεβαρημένο ιστορικό για να αποδείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τις παθογένειες και να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Η ΜΟΤΟΕ για μία ακόμη φορά επέλεξε να φύγει σε έναν όχι εύκολο και οικονομικά προσβάσιμο προορισμό για να κάνει την δική της (?) Πανελλήνια. Έτσι και αλλιώς τα τελευταία χρόνια πηγαίνει σε κάτι ακριβά ξενοδοχεία μαντρώνοντας μερικές δεκάδες ελεγχόμενα μέλη της και αφήνοντας έξω από το ξενοδοχείο την κατάσταση χωρίς έλεγχο. Έτσι η Πανελλήνια μέσα στον χώρο της γίνεται υποδειγματικά από όσους μπορούν να την πληρώσουν και έξω αφήνουν την κατάσταση ανεξέλεγκτη, αποποιούμενοι κάθε ευθύνη για να μην γίνονται και κακοί. Ο κόσμος της γύρω περιοχής όμως ακούει ότι ο επίσημος φορέας που εκπροσωπεί τους μοτοσυκλετιστές, διοργανώνει την επίσημη ετήσια εκδήλωση τους και η εικόνα που εισπράττει, είναι τα όσα γίνονται έξω από το ξενοδοχείο…..
Πολλοί ήταν αυτοί που πίστευαν πως οι συνήθεις ύποπτοι που κάθε χρόνο δημιουργούσαν προβλήματα θα επέλεγαν το εύκολα προσβάσιμο Στόμιο. Έτσι φαινόταν προδιαγεγραμμένη η καταστροφή της συγκέντρωσης της ΕΛΜΟΤΟ και θα αποδεικνυόταν ότι δεν φταίει η ΜΟΤΟΕ για όσα τις επιρρίπτουν. Αφού δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει κάτι. Τελικά όμως αποδείχθηκε το εντελώς αντίθετο!
Επί είκοσι χρόνια η ΜΟΤΟΕ ανεχόταν συμπεριφορές και καταστάσεις που κατέστρεφαν την εικόνα του μοτοσυκλετισμού, με αμέτρητες δικαιολογίες. Όπως ότι είναι αδύνατον να ελεγχθούν αυτοί που δημιουργούν τα προβλήματα, γιατί είναι πολλοί. Ο έλεγχος με σεκιουριτάδες και η επιβολή της τάξης από την αστυνομία δεν επιδιώχθηκε ποτέ από το Δ.Σ. της ΜΟΤΟΕ για ιδεολογικούς λόγους. Η προσωπική ιδεολογία του κάθε ενός από εμάς, νομίζω ότι δεν πρέπει να συγχέεται με τις υποχρεώσεις μας σε έναν κόσμο που μας εμπιστεύεται να τον εκπροσωπήσουμε. Η αυτεπάγγελτη επέμβαση της αστυνομίας στην Πανελλήνια της Καστοριάς είχε αποδείξει ότι όλοι συνετίζονται απέναντι στον φόβο του προστίμου και της τιμωρίας.
Έχει τεράστιες ευθύνες η ΜΟΤΟΕ για την εικόνα του μοτοσυκλετισμού που επέτρεψε να αποτυπωθεί στις κοινωνίες των περιοχών όπου διοργάνωσε την Πανελλήνια τα τελευταία είκοσι χρόνια. Είναι επίσης υπεύθυνη για το φυτώριο θερμοκέφαλων μοτοσυκλετιστών με επικίνδυνες και αντικοινωνικές συμπεριφορές που δημιουργήθηκε, από τα νεαρά παιδιά που θαύμαζαν σε κάθε Πανελλήνια τους «μηχανόβιους» που τραβάνε την προσοχή κάνοντας σούζες ξεκράνωτοι, κάνοντας θόρυβο, κόντρες και άλλα προκλητικά και κυρίως επικίνδυνα. Φυσικό δεν ήταν?
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι απομακρύνθηκε από την Πανελλήνια η πλειοψηφία των σοβαρών μοτοσυκλετιστών και ότι δεν ήθελαν να έχουν σχέση με την ΜΟΤΟΕ πάρα πολλές λέσχες και ομάδες μοτοσυκλετιστών.
Η ώρα της αλήθειας, ήρθε το τετραήμερο του Αγίου Πνεύματος 21-24/6/2024
ΝΑΞΟΣ
Από όσα έμαθα, το διοικητικό της ΜΟΤΟΕ πήγε στην Νάξο για να γιορτάσει τα 40στα γενέθλια της ομοσπονδίας και κατέληξε να κάνει διακοπές με έναν πολύ στενό κύκλο φίλων. (Οι πληροφορίες μου λένε ότι το σύνολο των μοτοσυκλετιστών που επισκέφθηκαν την Νάξο για την Πανελλήνια, με δυσκολία ίσως να ξεπέρασε τις 100 μοτοσυκλέτες αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έφτασε τις 200) Το περίεργο είναι ότι εμφανιζόταν οι οργανωτές σε τηλεοπτικές συνδέσεις του Σαββατοκύριακου με εικόνες που δεν έδειχναν περισσότερους από 10 μοτοσυκλετιστές. Για να πουν τι? Είμαστε η επίσημη ομοσπονδία μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, κάνουμε την μεγάλη ετήσια συνάντηση μοτοσυκλετιστών στην Νάξο και μετά από 40 χρόνια μας ακολουθούν με το ζόρι 200 (έστω) άτομα? Και μάλιστα ανάμεσα σε αυτούς, υπάρχουν άτομα που αναστατώνουν τους κατοίκους και τουρίστες του νησιού μαρσάροντας με ελεύθερες εξατμίσεις? Όλο λάθος! Είδα πλάνο από το ξεκίνημα της σύνδεσης με τους «Δεκατιανούς» του ΣΚΑΙ. Όσο ο πρόεδρος της ΜΟΤΟΕ περίμενε την σειρά του να μιλήσει, κάποιος από πίσω μαρσάριζε έντονα. Ευτυχώς δεν είχε αφαιρέσει και το τελικό της εξάτμισης…. Τι να πω!
Άπό όσα μου μεταφέρθηκαν, οργανωτικά η ΜΟΤΟΕ δεν έκανε σχεδόν τίποτα. Την κατάσταση έσωσε η δραστήρια ομάδα 2WO στην οποία οφείλεται ότι θετικό είχε γίνει ως παροχή και προετοιμασία για τους μοτοσυκλετιστές που επισκέφθηκαν το νησί.
ΣΤΟΜΙΟ 2024
Η ΕΛ.ΜΟΤ.Ο. από την πλευρά της φάνηκε ότι είχε ξεκάθαρη θέση με συγκεκριμένους στόχους. Άλλωστε πολλά μέλη της νέας ομοσπονδίας υπήρξαν ενεργά στελέχη της ΜΟΤ.Ο.Ε. που δεν συμφωνούσαν με την πολιτική της, δεν κατάφεραν να την αλλάξουν εκ των έσω και αναγκάστηκαν να τραβήξουν ξεχωριστό μονοπάτι για να υλοποιήσουν όσα πίστευαν ότι πρέπει να γίνουν στον οργανωμένο μοτοσυκλετισμό. Το ότι αγκάλιασαν την νέα ομοσπονδία πάρα πολλές λέσχες και ομάδες που κρατούσαν απόσταση από την ΜΟΤΟΕ, ήταν η πρώτη απόδειξη ότι η ΕΛ.ΜΟΤ.Ο. ήταν σε σωστό δρόμο και είχε λόγο ύπαρξης. Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν ην 1η Καλοκαιρινή Συνάντηση Μοτοσυκλετιστών στο Στόμιο.
Εγώ ξεκίνησα από την Θεσσαλονίκη για το Στόμιο το απόγευμα της Παρασκευής, για να παρακολουθήσω από κοντά την εξέλιξη ενός φιλόδοξου πειράματος. Όσοι διαβάζουν αυτά που γράφω τα τελευταία 15 χρόνια για τις Πανελλήνιες, ξέρουν τις απόψεις μου και τις προτάσεις μου απέναντι στην λάθος πορεία της εκδήλωσης. Μία εκδήλωση που υπήρξε κάποτε μεγαλειώδης. Μια εκδήλωση που διαφήμιζε τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και μας έκανε υπερήφανους με πολλές χιλιάδες συμμετοχές. Μια εκδήλωση που η ΜΟΤΟΕ την κατάντησε σε ένα άσυλο παρατατικών συμπεριφορών για τις οποίες ντρεπόμασταν και απομακρυνθήκαμε σταδιακά για να μην είμαστε συνυπεύθυνοι. Οι προτάσεις μου λοιπόν για την Πανελλήνια, θεωρήθηκαν από το διοικητικό της ΜΟΤΟΕ ως ανέφικτες και η κριτική μου χαρακτηρίστηκε ως κακοπροαίρετη.
Όταν είδα την ΕΛΜΟΤΟ λοιπόν να βαδίζει στον δρόμο που έλπιζα να δω την ΜΟΤΟΕ, είχα την περιέργεια να δω αν θα τα καταφέρει. Πήγα λοιπόν στο Στόμιο με την ελπίδα να καταγράψω την υλοποίηση του ανέφικτου. Γιατί όταν βλέπεις να πραγματοποιείται αυτό που κάποιοι επέμεναν ότι είναι αδύνατον, τότε μπορείς να χαμογελάς και να είσαι αισιόδοξος. Και η ΕΛΜΟΤΟ μου έκανε αυτό το δώρο!
Όχι δεν ήταν όλα τέλεια. Υπήρξαν ατέλειες, οργανωτικές αδυναμίες και παιδικές «ασθένειες» που ήταν λογικές και αναμενόμενες σε μία πρώτη προσπάθεια. Σε μία προσπάθεια που ερχόταν να ανατρέψει αρνητικά δεδομένα πολλών ετών. Αλλά τελικά όλα πήγαν πιο καλά από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, γιατί αυτοί που διοργάνωσαν αυτή την συνάντηση μας, ήταν αποφασισμένοι για την πορεία που ήθελαν να ακολουθήσουν. Ήταν αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν τα συγκεκριμένα και σημαντικά προβλήματα της Πανελλήνιας με κάθε τρόπο. Ήξεραν τι ήθελαν να πετύχουν. Προετοιμάστηκαν όπως έπρεπε και τα κατάφεραν. Προσέλκυσαν περισσότερους από 2000 φίλους των δύο τροχών. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και άτομα που δημιουργούσαν στο παρελθόν μία κακή εικόνα με προβληματικές συμπεριφορές. Τίποτα το ακραίο όμως δεν συνέβη. Όλοι σεβάστηκαν οικειοθελώς ή έστω με λίγες συστάσεις την γραμμή που χάραξε η ΕΛΜΟΤΟ. Υπήρξαν ελάχιστες παρεκκλίσεις που περιορίστηκαν στη δημιουργία θορύβου σε περιορισμένο τόπο και χρόνο. Έφτασαν οι κάτοικοι της περιοχής και η αστυνομία να λένε ότι δεν χρειάζεται περισσότερη αστυνόμευση αφού δεν έγινε και τίποτα σε σχέση με αυτά που φοβόντουσαν. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι! Εμείς που πήγαμε εκεί, χαρήκαμε το μέρος, τις συναυλίες τις εκδρομές, τις παράλληλες εκδηλώσεις και την συνύπαρξη με άλλους μοτοσυκλετιστές. Μετά από πολλά χρόνια κυκλοφορούσαμε συμμετέχοντας σε μία τέτοια εκδήλωση και ήμασταν πάλι υπερήφανοι για την εικόνα του οργανωμένου μοτοσυκλετισμού.
Αξίζει να αναφερθώ στην οργανωμένη μοτοπορεία που έγινε με προορισμό το σημείο των Τεμπών όπου έγινε το σιδηροδρομικό δυστύχημα που κόστισε τις ζωές 57 συνανθρώπων μας. Περισσότεροί από 80 μοτοσυκλετιστές πήγαν στον τόπο της τραγωδίας των Τεμπών όπου έγινε μνημόσυνο για τα θύματα της τραγωδίας.
Από τις ενδιαφέρουσες επίσης στιγμές της συνάντησης, ήταν τα μοτοκαλλιστεία της Κυριακής. Το βράδυ της ίδιας ημέρας έγιναν και οι απονομές αναμνηστικών σε λέσχες και σε ανθρώπους της μοτοσυκλέτας. Ξεχωρίζω την απονομή έγινε στον Διονύση Χοιδά για την μακρόχρονη και πολύπλευρη προσφορά του στην μοτοσυκλέτα.
ΤΕΛΙΚΑ?
Η ΕΛΜΟΤΟ κατάφερε να ανατρέψει τα κακά προγνωστικά και να αλλάξει όλα τα αρνητικά δεδομένα. Χάραξε έναν νέο δρόμο προσελκύοντας 165 λέσχες και ομάδες μοτοσυκλέτας που έδωσαν ένα δυναμικό και σχεδόν υποδειγματικό παρόν. Ήξερε τι ήθελε να κάνει και έψαξε να κάνει όσα έπρεπε για να τα καταφέρει. Γι’ αυτό η εκδήλωση της ήταν καταδικασμένη να πετύχει.
Η ΜΟΤΟΕ από την πλευρά της, μάλλον πρέπει να πάρει απόφαση ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει την προσπάθεια διοργάνωσης τέτοιου είδους εκδηλώσεων. Ας ασχοληθεί με πράγματα όπου τα καταφέρνει καλύτερα. Όπως ο οργανωμένος μοτοτουρισμός υψηλών προδιαγραφών για εύπορους δικυκλιστές. Εκεί έχει ικανότατα στελέχη που το τρέχουν με μεγάλη επιτυχία. Να μην ξεχνάμε και την πολύ ουσιαστική προσφορά του ΜΟΤΟΘΕΣΙΣ. Αλλιώς πάντως ξεκίνησε η ΜΟΤΟΕ. Έκανε πολύ σημαντικά πράγματα και έχει στελέχη με εμπειρία και δυνατότητες, αλλά κάποιοι δεν εξελίχθηκαν. Δεν έμαθαν να συνεργάζονται με νεότερα μυαλά και δεν έμαθαν να δίνουν χώρο σε νεότερους ανθρώπους.
Λυπάμαι μόνο γιατί σκέφτομαι πως οι δραστήριες και υγιείς μονάδες των δύο ομοσπονδιών αν κατάφερναν να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν, θα έκαναν θαύματα. Δυστυχώς όπως συμβαίνει και σε άλλους χώρους, μάλλον οι καρέκλες είναι λίγες και φιλοδοξίες πολλές! Ίσως κάποια μέρα…
Για την ώρα κρατάω τις όμορφες εικόνες από το Στόμιο και την υπέροχη αίσθηση που μου άφησε το ταξίδι με το HONDA NT 1100 DCT. Ανυπομονώ να βρεθούμε στην επόμενη μοτοσυνάντηση.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ:
