Η δεύτερη τριπλέτα αγώνων της σεζόν, ολοκληρώνεται σε μία ακόμα κλασική πίστα της Formula 1, στην πίστα της Βαρκελώνης στην Καταλονία, η οποία φιλοξενεί το Ισπανικό Γκραν Πρι ανελλιπώς, από το 1991. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα λαοφιλές γεγονός, καθώς η πίστα είναι μία από τις πιο ολοκληρωμένες, προσφέροντας ένα πλήρες φάσμα τεχνικών προκλήσεων. Γι’ αυτό το λόγο υπήρξε μία από τις πιο δημοφιλείς πίστες για δοκιμές εξέλιξης, με τη λογική ότι αν ένα μονοθέσιο λειτουργεί καλά εδώ, τότε λειτουργεί καλά παντού. Αυτό το Σαββατοκύριακο τίθεται σε ισχύ μία νέα τεχνική οδηγία της FIA, σχετικά με την ελαστικότητα των αεροτομών, η οποία, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοση των μονοθεσίων. Επιπλέον, η Βαρκελώνη είναι παραδοσιακά η πίστα όπου οι ομάδες φέρνουν σημαντικές αναβαθμίσεις, για να τις δοκιμάσουν σε μια απαιτητική διαδρομή.
Οι οδηγοί που θα ανέβουν στο βάθρο του Ισπανικού Grand Prix θα φορέσουν μια ειδική έκδοση του κλασικού καπέλου βάθρου της Pirelli, σχεδιασμένο από τον Denis Dekovic, σε πορτοκαλί χρώμα εμπνευσμένο από το ηλιόλουστο τοπίο της περιοχής της Καταλονίας. Είναι η έκτη έκδοση καπέλου βάθρου που παρουσιάζεται φέτος από την Pirelli Design και είναι ήδη διαθέσιμο στην ειδική πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου (https://store.pirelli.com/).
Οι γόμες
Η πίστα δεν είναι απαιτητική μόνο για τα μονοθέσια, αλλά επιβαρύνει σημαντικά και τα ελαστικά. Μετά από δύο συνεχόμενους αγώνες όπου χρησιμοποιήθηκε η πιο μαλακή τριάδα της γκάμας του 2025, η Pirelli επέλεξε για αυτό τον αγώνα, όπως συνήθως, τις πιο σκληρές διαθέσιμες γόμες: Συγκεκριμένα την C1 ως σκληρή (Hard), την C2 ως μέση (Medium) και την C3 ως μαλακή γόμα (Soft). Οι τρεις γόμες έχουν αλλάξει από πέρυσι, ειδικά η C2, με αποτέλεσμα οι διαφορές στην απόδοση μεταξύ τους να είναι αναλογικά κατανεμημένες. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε προτίμηση της μέσης και μαλακής γόμας για τον αγώνα.
Οι δυνάμεις που ασκούνται στα ελαστικά είναι μεσαίου έως υψηλού επιπέδου, λόγω των πολλών γρήγορων στροφών, όπως η στροφή 3 και οι δύο τελευταίες στροφές, οι οποίες είναι δεξιές. Το άκρο του μονοθεσίου που δέχεται τη μεγαλύτερη καταπόνηση είναι το εμπρός αριστερό ελαστικό, καθώς οι δεξιές στροφές είναι περισσότερες.
Ακόμα κι αν η πίστα της Βαρκελώνης στην Καταλονία δεν χρησιμοποιείται πλέον τόσο πολύ για δοκιμές εξέλιξης από τις ομάδες, λόγω της ουσιαστικής κατάργησης των δοκιμών μεσούσης της περιόδου και της μείωσης των δοκιμών πριν την έναρξη, παραμένει ένα πολύ σημαντικό πεδίο δοκιμών. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Pirelli επέλεξε να πραγματοποιήσει εκεί δοκιμές για τρίτη φορά, μετά από πέρυσι τον Σεπτέμβριο και φέτος τον Ιανουάριο, δουλεύοντας στην ανάπτυξη ελαστικών για το 2026. Η δοκιμή θα πραγματοποιηθεί 3/6 και 4/6 με τη βοήθεια οδηγών της Mercedes και τις δύο ημέρες, της Racing Bulls την Τρίτη και της Red Bull την Τετάρτη.
Το 2024
Εδώ και χρόνια, η στρατηγική δύο αλλαγών είναι σχεδόν δεδομένη στη Βαρκελώνη. Ο περσινός αγώνας δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Όλοι οι οδηγοί, με εξαίρεση τον Alex Albon που εκκίνησε από το pit lane με τη μέση γόμα (Medium), παρατάχθηκαν στην εκκίνηση με τη μαλακή γόμα (Soft) για το πρώτο μέρος του αγώνα. Εξ’ αυτών 12 οδηγοί χρησιμοποίησαν και τις τρεις διαθέσιμες γόμες, αφήνοντας τη σκληρή γόμα (Hard) για το τελευταίο μέρος. Οι τρεις πρώτοι στην τελική κατάταξη, ο νικητής Max Verstappen και οι Lando Norris, Lewis Hamilton, χρησιμοποίησαν και ένα δεύτερο σετ μαλακής γόμας (Soft) για να φτάσουν την καρό σημαία.
Η πίστα
Από τον εναρκτήριο αγώνα το 1991, η πίστα έχει υποστεί αρκετές τροποποιήσεις, ειδικά στο τελευταίο της μέρος, με διάφορες προσπάθειες ώστε να βελτιωθούν οι ευκαιρίες προσπέρασης. Για παράδειγμα, το 2007, δημιουργήθηκε ένα πολύ αργό σικέιν πριν την τελική στροφή, το οποίο οδήγησε σε σημαντική αύξηση του χρόνου γύρου της τάξης τεσσάρων δευτερολέπτων και άνω. Το 2023, αποκαταστάθηκε η αρχική διαμόρφωση, με τις δύο τελευταίες στροφές να συνδέονται ώστε να επιτρέπουν μια πολύ ταχύτερη είσοδο στην ευθεία των πιτ, που είναι μία από τις μεγαλύτερες, στο καλεντάρι. Στον αγώνα, οι οδηγοί συμπληρώνουν 66 γύρους στην πίστα των 4.657 μέτρων με τις 14 στροφές της (οκτώ δεξιές και έξι αριστερές). Οι στροφές με την υψηλότερη ταχύτητα διέλευσης είναι οι στροφές 3 και 9, και οι δύο δεξιές.
Λέξη-κλειδί: Επιφάνεια οδοστρώματος
Η μέτρηση του επιπέδου πρόσφυσης των ελαστικών σε ένα μονοθέσιο της Formula 1, και γενικότερα στα αγωνιστικά αυτοκίνητα, αποτελεί βασικό παράγοντα κατά την προετοιμασία για έναν αγώνα, όχι μόνο για τις ομάδες, αλλά και για τον προμηθευτή ελαστικών, όταν εξετάζεται η απόδοση και η πτώση της. Στην αρχή κάθε αγωνιστικής εβδομάδας, η Pirelli λαμβάνει μετρήσεις για την αξιολόγηση της επιφάνειας της πίστας. Αυτές οι μετρήσεις εισάγονται στο μοντέλο προσομοίωσης, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξή του και καθιστώντας το ακόμη πιο ακριβές. Οι μηχανικοί λαμβάνουν 3D φωτογραφίες των πιο αντιπροσωπευτικών σημείων σε κάθε πίστα, κάτι που κάνουν κάθε χρόνο για να δημιουργήσουν μια ιστορική εικόνα. Αυτό τους επιτρέπει να αναλύουν την κατάσταση της επιφάνειας της πίστας, συμπεριλαμβανομένης της μικρο- και μακρο-τραχύτητάς της.
Η μικρο-τραχύτητα είναι το μέτρο του πόσο τραχιές είναι οι επιμέρους συνιστώσες του αδρανούς υλικού (χαλίκι) που αποτελεί το επιφανειακό στρώμα: αν ο αριθμός είναι υψηλός σημαίνει ότι τα χαλίκια είναι πολύ τραχιά, ενώ αν είναι χαμηλός υποδηλώνει ότι είναι πολύ λεία.
Η μακρο-τραχύτητα περιγράφει τις συνολικές ανωμαλίες που μπορούν να παρατηρηθούν ή να γίνουν αντιληπτές στην επιφάνεια της πίστας, όπως μικρά εξογκώματα, κοιλώματα και κυματισμοί, γενικά της τάξης των χιλιοστών ή εκατοστών. Υψηλή μακρο-τραχύτητα υποδηλώνει σημαντικά κενά μεταξύ των χαλικιών, κάτι που επηρεάζει την ικανότητα του ελαστικού να προσκολλάται στο έδαφος, ενώ ένας χαμηλός αριθμός υποδηλώνει μια ιδιαίτερα λεία επιφάνεια.
Η γωνιά των στατιστικών
Φέτος διεξάγεται το 55ο Grand Prix Ισπανίας. Πριν γίνει μόνιμη έδρα της διοργάνωσης η πίστα της Βαρκελώνης στην Καταλονία, τέσσερις άλλες πίστες είχαν φιλοξενήσει αυτόν τον αγώνα, συμπεριλαμβανομένων δύο διαδρομών εντός της καταλανικής πόλης: το Pedralbes που τον φιλοξένησε το 1951 και το 1954, και το Montjuic Park, όπου ο αγώνας διεξαγόταν τα μονά έτη από το 1969 έως το 1975. Η διοργάνωση φιλοξενήθηκε επίσης στην πίστα της Jarama στα περίχωρα της Μαδρίτης το 1968, το 1970, το 1972, από το 1976 έως το 1979 και το 1981, αλλά και στη Jerez de la Frontera στην Ανδαλουσία από το 1986 έως το 1990. Η Ισπανία φιλοξένησε επίσης επτά ευρωπαϊκά Grand Prix: δύο στη Jerez (1994 και 1997) και πέντε στο λιμάνι της Βαλένθια από το 2008 έως το 2012.
Οι Michael Schumacher και Lewis Hamilton έχουν τις περισσότερες νίκες, με έξι ο καθένας, στο Grand Prix της Ισπανίας. Με μία επιπλέον νίκη στο Ευρωπαϊκό Grand Prix στη Jerez το 1994, ο Γερμανός έχει τις περισσότερες νίκες σε Ισπανικό έδαφος. Ο Schumacher έχει επίσης τις περισσότερες pole positions (7), ακολουθούμενος από τον Hamilton με 6. Αμφότεροι βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των εμφανίσεων στο βάθρο με 12. Από τις ομάδες, η Ferrari έχει 12 νίκες στο Grand Prix της Ισπανίας, καθώς και δύο Ευρωπαϊκές νίκες στη Βαλένθια. Η ομάδα από το Μαρανέλο έχει επίσης τις περισσότερες pole position και τερματισμούς στο βάθρο, 14 και 38 αντίστοιχα. Τέσσερις οδηγοί κατέκτησαν την πρώτη τους νίκη στο Grand Prix της Ισπανίας: ο Niki Lauda (1974), ο Jochen Mass (1975), ο Pastor Maldonado (2012) και ο Max Verstappen (2016).
