Ο Oscar Piastri κέρδισε το Γκραν Πρι του Μπαχρέιν, χαρίζοντας στην McLaren την παρθενική της νίκη σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ο δεύτερος εντός έδρας αγώνας της. Για τον Αυστραλό, ήταν η τέταρτη νίκη του στη Formula 1, ισοφαρίζοντας έτσι τον συνολικό αριθμό νικών που είχε ο Bruce McLaren ο Νεοζηλανδός που ίδρυσε την ομάδα το 1966. Ο Piastri σημείωσε επίσης το πρώτο του χατ-τρικ (pole position, νίκη και ταχύτερος γύρος αγώνα) στα πρώτα στάδια της καριέρας του, με τον σημερινό αγώνα να είναι η 50η του εκκίνηση σε Grand Prix. Μαζί του στο βάθρο ανέβηκε ο επικεφαλής της ομάδας, Andrea Stella, ο George Russel που ήταν δεύτερος με τη Mercedes με διαφορά 15”499 και ο Lando Norris με την άλλη McLaren, τρίτος, ελάχιστα (0.774) πίσω από τον συμπατριώτη του.
ΤΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ
15 οδηγοί εκκίνησαν με τη μαλακή γόμα, ενώ οι υπόλοιποι πέντε (και οι δύο Ferrari, ο Αlonso, ο Lawson και ο Bortoleto) επέλεξαν τη μέση γόμα. Στην πραγματικότητα και οι τρεις γόμες χρησιμοποιήθηκαν, όπως φαίνεται στα ποσοστά χρήσης: 45,83% για τη μέση γόμα (517 γύροι), 28,01% για τη σκληρή γόμα (316) και 26,15% για τη μαλακή γόμα (295).
ΜΑRIO ISOLA – ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ PIRELLI:
«Ήταν ένας θεαματικός αγώνας με πολλές μάχες και προσπεράσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι τρεις γόμες που επιλέχθηκαν για αυτόν τον αγώνα, οι οποίες ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιες με αυτές της περασμένης εβδομάδας στη Σουζούκα, χρησιμοποιήθηκαν, δημιουργώντας ένα μείγμα στρατηγικών που έκανε τον αγώνα ακόμα πιο ενδιαφέρον. Το επίπεδο φθοράς, παρά τις ελαφρώς χαμηλότερες θερμοκρασίες, ήταν σημαντικό και στις τρεις γόμες, πράγμα που σημαίνει ότι η στρατηγική δυο αλλαγών, ήταν η μόνη πραγματική επιλογή. Οι διαφορές απόδοσης μεταξύ της σκληρής, της μέσης και της μαλακής γόμας ήταν ξεκάθαρες σε απόλυτους όρους. Παράλληλα η φθορά εξαρτιόνταν από το στάδιο που τις χρησιμοποιούσαν, γεγονός που έκανε τον αγώνα ακόμα πιο δυναμικό, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη πόσο ισοδύναμες είναι οι ομάδες αυτή τη στιγμή. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ένας από τους στόχους μας ως προμηθευτή ελαστικών, να παρέχουμε ένα αξιόπιστο προϊόν που επιτρέπει μια σειρά από επιλογές στρατηγικής. Οπότε εναπόκειται στις ομάδες να αξιοποιήσουν αυτή τη δυναμική στο έπακρο.Τώρα κατευθυνόμαστε στην Τζέντα και σε έναν ακόμα εντελώς διαφορετικό τύπο πίστας, όπου για πρώτη φορά αυτή τη σεζόν θα φέρουμε ένα τρίο γομών που είναι πιο μαλακές από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτόν τον αγώνα πέρυσι. Ας δούμε τι θα συμβεί».
FORMULA 2
Ο Alexander Dunne (Rodin Motorsport) κέρδισε τον κυρίως αγώνα, σημειώνοντας την πρώτη του νίκη σε αυτή την κατηγορία. Ο Ιρλανδός είδε πρώτος την καρό σημαία, μπροστά από τον Άγγλο οδηγό Luke Browning (Hitech TGR) και τον Ιταλό Leonardo Fornaroli (Invicta Racing). Οι τρεις τους βρίσκονται επίσης στην κορυφή της βαθμολογίας, αλλά με αντίστροφη σειρά: ο Ιταλός προηγείται κατά έναν βαθμό των δύο αντιπάλων του. Ο Ισπανός Josep Maria Marti (Campos Racing) είναι τέταρτος, τρεις βαθμούς πίσω από τον περσινό πρωταθλητή της F3.
Όπως και στον αγώνα Sprint, η μαλακή γόμα ήταν και πάλι το ελαστικό που προτιμούσαν περισσότερο οι οδηγοί. Ωστόσο και η σκληρή γόμα λειτούργησε καλά, επειδή η υπερθέρμανση που επηρέασε κυρίως την πιο μαλακή γόμα, μείωσε τη διαφορά απόδοσης μεταξύ των δύο επιλογών. Αυτό οδήγησε σε έναν ενδιαφέροντα αγώνα, με ένα ισορροπημένο μείγμα στρατηγικών, με πιο αποτελεσματική να είναι η στρατηγική μαλακή/σκληρή γόμα.
FORMULA 3
Ο Rafael Camara (Trident) κέρδισε στον κυρίως αγώνα, αξιοποιώντας στο έπακρο την εκκίνησή του από την pole position. Έτσι, ο Βραζιλιάνος αύξησε το προβάδισμά του στην κατάταξη των οδηγών, 26 βαθμούς μπροστά (56 έναντι 30) από τον Γερμανό Tim Tramnitz (MP Motorsport), ο οποίος τερμάτισε τρίτος. Δεύτερος πέρασε την καρό σημαία ο Βρετανός, Callum Voisin, (Rodin Motorsport), τρίτος στο πρωτάθλημα, τρεις βαθμούς πίσω από τον Tramnitz.
Από την πλευρά των ελαστικών, ο αγώνας επηρεάστηκε από τις υψηλές θερμοκρασίες, με την πτώση απόδοσης να προέρχεται από την υπερθέρμανση στον πίσω άξονα. Ο άνεμος ήταν ισχυρότερος και αυτό έκανε τα μονοθέσια πιο ασταθή. Όπως πάντα, όσοι έκαναν την καλύτερη δουλειά στη διαχείριση των ελαστικών στα πρώτα στάδια, απέκτησαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα προς το τέλος, κερδίζοντας αρκετές θέσεις. Η εναλλαγή γύρων όπου οι οδηγοί πίεζαν και γύρων όπου ο ρυθμός ήταν συγκρατημένος για να ψυχθούν τα ελαστικά, λειτούργησε καλά.
